گروه اینترنتی تهرون آنلاین: [Tehroon-Online] ::Majalleye Pezeshki (10)::

::سرما خوردم چکار می‌تونم بکنم::

بهترین درمان برای سرماخوردگی چیست؟!

برای سرما خوردگی خفیف و معمول، راه درمانی وجود ندارد. بهترین کار این است که مایعات فراوانی بنوشید. این کار از ایجاد یک عفونت دیگر جلوگیری می‌کند. از نوشیدن نوشیدنی‌هایی همچون قهوه، چای و کولای کافئین‌دار اجتناب کنید. اینها سیستم مایعات بدن را از بین می‌برند. به غذا خوردن خود دقت کنید. اگر واقعا گرسنه نیستید، غذاهای ساده‌ای مثل برنج سفید یا آبگوشت میل کنید.

سوپ جوجه ملین می‌باشد، علاوه بر این بخار آن گرفتگی بینی را برطرف می‌کند. زنجبیل به نظر می‌رسد که برای ناراحتی معده مفید می‌باشد. یک نوشیدنی گرم کمک می‌کند که فرد بخوابد.

داروهای سرماخوردگی باعث برطرف شدن تب و درد می‌شوند. با این وجود، دکترها از داروهای تب بر فقط در افراد جوان و پیر استفاده می‌کنند، یا افرادی که شرایط دارویی خاصی دارند، همچون بیماری قلبی و کلیوی. تب درجه پایین به بدن کمک می‌کند که با جلوگیری از رشد ویروسها یا باکتری و فعال کردن سیستم ایمنی با عفونت مقابله کند.

آسپیرین: افراد جوان و بچه‌ها نباید آسپیرین مصرف کنند، به علت خطر یک نوع سندرم.

بادبرها (راه گشاهای بینی): اینها سبب می‌شوند نفس کشیدن از طریق کوچک کردن غشاهای مخاطی بینی آسان تر شود. البته بیشتر از دو یا سه روز استفاده نکنید.

اسپری‌های نمکی بینی: این اسپری‌ها راه‌های تنفسی را باز می‌کنند.

سرفه: برای سرفه‌های خفیف، آب و آبمیوه، مفید می‌باشند. FDA و تولیدکنندگان عمده بر این باور هستند که نباید برای کودکان زیر چهار سال داروهای بدون تجویز پزشک را مصرف کرد.

غرغره کردن با آب نمک: با این کار می‌توان گلودرد را برطرف ساخت.

چگونه درمان‌های طبیعی مثل echinacea نوعی گیاه با خواص درمانی، روی و ویتامین C موثر می‌باشند؟

بعضی مطالعات نشان می‌دهند که اسپری‌های روی شدت و مدت سرما خوردگی را کاهش می‌دهند. تئوری؟ امکان دارد این اسپری‌ها ویروس سرما خوردگی را از بین ببرند و از چسبیدن این ویروس به سلول‌های بینی جلوگیری کنند. اما مطالعات دیگر حاکی از آن است که اسپری روی خیلی موثر نیست. اخیرا شواهد نشان می‌دهند که Echinacea در جلوگیری از سرماخوردگی موثر نیست. با این حال، در یک تحقیق، 120 نفر که علائم سرماخوردگی داشتند، به مدت ده روز، دو ساعت یک بار 20 قطره از Echinacea را خوردند و نسبت به دیگران سرماخوردگی خفیف‌تری داشتند.

محققان هیچ مدرکی برای جلوگیری از سرماخوردگی توسط ویتامین Cپیدا نکرده‌اند. با این وجود شواهدی وجود دارند که مشخص می‌کنند که ویتامینC طول دوره سرماخوردگی را کاهش می‌دهد. افرادی که در روز اول سرماخوردگی 8 گرم ویتامین Cمصرف می‌کنند، طول دوره سرماخوردگی آنها کاهش می‌یابد.

برای جلوگیری از سرماخوردگی به طور طبیعی، باید به تغذیه بدن خود دقت کنید. سبزیجات تیره برگ مثل اسفناج سرشار از ویتامین C و A می‌باشند. ماهی آزاد منبع غنی از اسیدهای چرب امگا 3 می‌باشد که با تورم و التهاب مقابله می‌کنند. ماست کم چرب نیز مفید می‌باشد.

ورزش به طور مرتب، مفید می‌باشد- به ویژه اروبیک و پیاده روی- و باعث ترقی سیستم ایمنی بدن می‌شود. افرادی که ورزش می‌کنند شاید دچار ویروس بشوند، اما علائم خفیفی پیدا می‌کنند و سریعتر بهبود می‌یابند.

یکی از رازهای داشتن حافظه‌ای قوی ورزش کردن است. اگر می‌خواهید بدانید چگونه با ورزش کردن می‌توان حافظه را تقویت کرد این مقاله را بخوانید.

دیگر به دنبال مکملها، قرصها و نسخه های جادویی که همگی بهتر شدن حافظه را تبلیغ می‌کنند نباشید. مطالعات نشان می‌دهند که یکی از بهترین راهها برای بهتر شدن حافظه فعالیت فیزیکی است. اگر برای بلند شدن از روی کاناپه و ورزش کردن دلیل بیشتری می‌خواهید باید بدانید که محققان نشان داده اند ورزش قدرت درک مغز را افزایش می‌دهد و کمک می‌کند تا از تاثیر افزایش سن در کاهش حافظه کاسته شود و حتی ممکن است از دمانس و آلزایمر پیشگیری کند.

ورزش با بدن چه کار می‌کند و چگونه موجب بهبود حافظه می‌شود؟

مدتهاست که فواید ورزش برای قلب و عروق شناخته شده است. اما امروزه مشخص شده که ورزش برای همه بدن و حتی مغز سودمند است. ورزش جریان خون را در کل بدن افزایش می‌دهد و بالطبع جریان خون در مغز نیز افزایش می‌یابد. به نظر می‌رسد افزایش جریان خون در مغز فرایند از دست رفتن بافت سلولی مغز را که در حدود 40 سالگی شروع می‌شود کند می‌کند.

با افزایش سن فرایندی در مغز رخ می‌دهد که می‌تواند منجر به بروز مشکل در به خاطر آوردن برخی اتفاقات شود. همچنین با افزایش سن به صورت طبیعی انجام عملکردهای چندگانه کمی‌مشکل می‌شود. برای مثال ممکن است بین انجام چند کار مجبور باشید کمی‌صبر کنید تا به یاد بیاورید که باید چکار کنید. مطالعات نشان می‌دهند که ورزش می‌تواند این فرایند را به تاخیر بیاندازد و حتی از برخی از این تغییرات وابسته به سن در مغز پیشگیری کرده و در مواردی باعث بهبود حافظه شود.

::ورزش و تقویت حافظه::

برای تقویت حافظه به چه میزان ورزش نیاز دارید؟

محققان هنوز مطمئن نیستند که میزان مورد نیاز ورزش برای بهتر شدن حافظه چقدر است، اما چیزی که می‌دانیم این است که حتی مقدار بسیار کمی ‌ورزش و فعالیت فیزیکی می‌تواند به بهتر شدن حافظه شما کمک کند و این تاثیر وقتی بیشتر می‌شود که مرتبا و حداقل سه بار در هفته ورزش کنید.هدف نهایی شما باید ورزش به مدت 30 دقیقه در روز و در بیشتر روزهای هفته باشد که بهترین حالت برای قلب است. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که جلسات ورزشی 30 دقیقه‌ای برای مغز نیز بسیار مفید هستند.

اگر به تازگی شروع به ورزش کرده‌اید در مورد مدت زمان ورزش نگران نباشید. در یک مطالعه نشان داده شده که تنها چند جلسه ورزشی 15 دقیقه ای در هفته خطر ایجاد دمانس در افراد مسنتر را کاهش می‌دهد. این تغییرات حتی در مورد افرادی که قبلا ورزش نمی‌کرده‌اند نیز مفید است.

پس اگر به ورزش بی علاقه هستید به خاطر داشته باشید که برای به دست آوردن این همه منافع با ارزش به اندکی تعهد و مدت زمان کمی ‌ورزش نیاز دارید. اگر باز هم وقت نمی‌کنید ورزش کنید مدت زمان 30 دقیقه‌ای را به سه بخش 10 دقیقه‌ای در طول روز تقسیم کنید.

به مرور زمان که پیشرفت کردید می‌توانید زمان ورزش را بیشتر کنید و از منافع بیشتری بهره مند شوید و سلامت خود را ارتقاء دهید.

چه نوع ورزشی برای تقویت حافظه مناسبتر است؟

مطالعات مختلف نوع ورزش خاصی را مشخص نکرده اند اما محققان می‌گویند که برای بهره مند شدن از منافع ورزش نیازی نیست که خود را خسته و فرسوده کنید. برخی مطالعات نشان می‌دهند که حتی پیاده روی مرتب هم به کارکرد بهتر مغز کمک می‌کند. دانشمندان ارتباطی بین قلب سالم و مغز سالم یافته‌اند که نشان می‌دهد ورزش نه تنها برای قلب بلکه برای تمام بدن مفید است.

ورزشهای ایروبیک مانند پیاده روی، جاگینگ، دوچرخه سواری یا شنا ورزشهای مناسبی برای بهبود کارکرد قلب هستند. با سرعتی ورزش کنید که به شما امکان صحبت کردن حین ورزش را بدهد.

برخی شواهد نشان می‌دهند که تمرینات قدرتی همراه با ورزش ایروبیک منافع بیشتری دارند. این تمرینات می‌توانند عضلات را ساخته و تقویت کنند. تمریناتی مانند حرکت شنا از این دسته است.

این ورزشها کی نتیجه می‌دهند؟

تغییرات مغزی وابسته به سن بسیار آهسته رخ می‌دهند. نباید پس از چند هفته ورزش کردن انتظار یک تغییر باورنکردنی را داشته باشید. اما به تدریج باید منتظر نتایج باشید. یک مطالعه نشان می‌دهد که در افرادی که شروع به پیاده روی کرده بودند پس از 6 ماه توانایی انجام عملکردهای چندگانه بهبود پیدا کرد. کلید به دست آوردن این گنج این است که پشتکار داشته باشید و به ورزش کردن ادامه دهید.

برای اینکه فعال باقی بمانید این نکات کمک کننده هستند:* در ابتدا برای خود اهداف کوچکی تعیین کنید که به راحتی بتوانید به آنها دست پیدا کنید. برای مثال چند روز در هفته به مدت 10 دقیقه پیاده روی کنید. وقتی به این کار عادت کردید هر چند هفته چند دقیقه به زمان ورزش خود اضافه کنید. اهداف خود را بنویسید و در محلی که هر روز بتوانید ببینید نصب کنید (مثلا روی یخچال!) چون با این کار هر روز به یاد می‌آورید که چه هدفی دارید و این کار موجب پیشرفت شما می‌شود.

به یک گروه بپیوندید یا به تنهایی آغاز کنید. اگر گروهی ورزش کنید می‌بینید که دوستان ورزشی می‌توانند شما را فعال نگه دارند. به گروه های پیاده روی همسایگان خود یا همکاران خود ملحق شوید و یا اینکه خودتان به تنهایی شروع کنید.

یک مکان قابل اعتماد پیدا کنید. اگر در هوای آزاد ورزش می‌کنید مکان مناسبی را نیز در نظر بگیرید تا اگر به علت نامساعد بودن هوا نتوانستید بیرون بروید در فضای بسته بتوانید برنامه ی ورزشی خود را انجام دهید. باشگاهها و سالنهای ورزشی هم هستند که البته ممکن است کمی‌هزینه بر باشند. برای پیاده روی از تجهیزات مناسب برای مواجهه با آفتاب، باران و سرما استفاده کنید.

فعالیتی را انتخاب کنید که از آن لذت می‌برید. اگر پیاده روی برای شما کسالت آور است شنا یا دوچرخه سواری را امتحان کنید.

اگر تا کنون هیچگونه فعالیت فیزیکی نداشته اید قبل از شروع برنامه ی ورزشی با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما می‌تواند نوعی از ورزش صحیح که برای شما بی خطر باشد را توصیه کند.

::چرا چیزها را فراموش می‌کنیم::

نگران نباشید! خیلی موارد کاهش حافظه طبیعی می‌باشند. قبل از اینکه فراموش کنم، اجازه بدهید از شما این سئوال را بکنم: آیا صحبت سر میز غذای شما به پرشور و اشتیاقی ما هست؟

"به خاطر می‌آورید از شما خواسته بودم یاد من بیاورید که به یک نفر زنگ بزنم؟"

"بله ". "چه کسی بود؟" "من فراموش کردم" و: برای چی به آشپزخانه رفتم؟" "من از کجا بدونم؟" "شما از من خواستید آن را بیاورم. چه چیزی را؟" "و: من امروز یک کسی را دیدم. چه کسی؟ شما می‌دانید. اوه. کجا."

اگر این موارد برای شما آشنا هستند و اگر از فراموشی و کاهش حافظه خود گله دارید، به بقیه افراد بپیوندید. میلیون‌ها نفر از کاهش حافظه خود گله دارند. متخصصان حافظه، آنهایی که تا حالا با آنها مصاحبه داشته‌ام، می‌گویند که فراموشی مشکل خیلی از پرزائی‌ها می‌باشد. و آنها تنها مورد نیستند. بهداشتیار دندانپزشک من (36 سال دارد) زمانی که مهربانانه لثه‌های مرا نرم می‌کند، می‌گوید: آیا این بدین معنی است که احتمال دیوانه شدن من زیاد است؟ سرم را به نشانه نه تکان می‌دهم. وی می‌گوید، خوبه، چون که خیلی نگرانم. روان پزشکان به آنها زنگ می‌زنند. آنها به این دلیل نگران هستند که نمیدانند این نوع کاهش حافظه طبیعی می‌باشد، طبیعی و عمومی. بنابراین این عبارت که "روی زبانم است" خیلی معمول است و در بیش از 40 زبان مختلف استفاده می‌شود.

با افزایش سن، آنچه ما از دست می‌دهیم حافظه معمول نیست، بلکه یک نوع خاصی می‌باشد، ما انواع مختلف حافظه داریم. یکی از آنها حافظه عملی است، که مربوط به چگونه راه رفتن، چگونه خوردن و بستن بند کفش و ..... می‌باشد. آنچه که سیناترا (یک خواننده است) زمان آواز خواندن به آن فکر نکرد، یا آستاییر زمان حرکات موزون به آن فکر نکرد، یا تایگر موقع بازی گلف به آن فکر نمیکند. (که اگر فکر می‌کرد بازی او خراب می‌شد.) این نوع حافظه به طور ناخودآگاه استفاده می‌شود و قویترین نوع می‌باشد که هر فردی دارا می‌باشد.

دومین نوع، حافظه شناختی است، که حقایق را تحت پوشش قرار می‌دهد. یک کلید چیست؟ عینک چه می‌باشد؟ یک فیلم سینمایی چیست؟

و سومین نوع، حافظه رخدادی می‌باشد، که تجربه را تحت پوشش قرار می‌دهد. من کلیدهایم را گم کرده‌ام. کجا عینک هایم را جا گذاشتم؟ چه کسی در آن فیلم سینمایی بازی می‌کرد؟ این نوع حافظه بازی گرگم به هوا را در زمان سرشار از حلاوت با ما شروع می‌کند. اینجا دلیلش آورده شده است.

آن کار شگفت انگیز 3 پوندی که در جمجمه شما قرار داده شده است 100 بیلیون اعصاب دارد که به طور گسترده‌ای در اطراف حرکت می‌کنند و به یکدیگر سیگنالهای شیمیایی و الکتریکی که حافظه را تشکیل می‌دهند، ارسال می‌کنند. با گذشت زمان این سیگنال‌ها ضعیف می‌شوند. مغزها در حدود 50 درصد در سال کوچک می‌شوند- شروع آن از 30 سالگی می‌باشد. اگر چه معمولا سال‌ها متوجه این تغییر نمی‌شویم. و مسئله اینجاست. حافظه رخدادی کاملا به منطقه جلوی مغز تکیه دارد، لبهای جلویی- مناطقی که اول از همه تحلیل می‌روند.

کاهش به آن زیادی نیست، این کاهش به نظر بزرگ می‌رسد، به این دلیل که ما یک تفاوت عظیمی بین یک مغز که با قدرت تمام به کار خود ادامه می‌دهد و یک مغز که 95 درصد آن عمل می‌کند، درک می‌کنیم. این فقط یک کاهش سرعت می‌باشد. احتمالا آن اسم از یاد نرفته است- خیلی زمان می‌برد تا آن اسم از یاد برود. اینها سئوالاتی هستند که هر فردی می‌پرسد: آیا هر چیزی که وارد مغز من شده هنوز وجود دارد؟ پاسخ: هیچ کس نمیداند. (چگونه شما خواهید فهمید؟)

خیلی از محققان بر این باور هستند که همه آنها وجود دارند، اما در فرمهای تغییر یافته. "دیسک پر است"، و هارد درایو من جایی ندارد- اما همسانی با کامپیوتر، واقعا درست نیست. همان طور که دکتر باری گردن، یک متخصص اعصاب اشاره می‌کند، حافظه کامپیوتر دقیق می‌باشد، اما حافظه مغز انعطاف پذیر می‌باشد. هر زمان که شما یک حافظه را تشکیل یا بازیابی می‌کنید، الگوی سیگنالهای آن تغییر می‌یابند. مثل نوعی از نوشتن پشت نوشتن. دلیل آن این است که، همان طور که زمان می‌گذرد، حافظه‌های ما آماده هستند که ما را گول بزنند و تغییر بدهند.

ما همه تغییرات را در بدن خود می‌پذیریم. من قبول دارم که وقتی 50 ساله می‌شویم نمی‌توانیم به خوبی 20 سالگی خود تنیس بازی کنیم، اما نمی‌توانیم که بپذیریم سرعت مغز ما کاهش می‌یابد. این برای ما خیلی وحشتناک است.

دانشمندانی که دلایل کاهش حافظه و چراهای آن را می‌دانند، به آسانی حیرت زده نمی‌شوند. من از دکتر ریچارد، رئیس موسسه برد پزشکی آلزایمر در مورد مشکلات حافظه‌ای او پرسش کردم. او می‌گوید: یک گروه از پزشکان به تغییراتی که ما مشاهده می‌کنیم می‌خندیدند. در سن 25 سالگی ما می‌توانستیم یک مقاله علمی را بخوانیم و متوجه آن بشویم، ولی حالا مجبور هستیم چندین بار آن را بخوانیم. در 57 سالگی نمی‌توانیم همانند گذشته اطلاعات جدید را نگه داریم- توانایی ما مثل یک کاغذ مگس کش می‌ماند که مدت طولانی است روی پیشخوان قرار دارد و با گذشت زمان توانایی جذب کردن آن کاهش یافته است.

واقعا ما مجبوریم که فراموش کنیم. توجه کنید: اگر هر چیز به کاغذ مگس کش ذهن بچسبد، درد سر ما نیز بیشتر می‌شود. و ما با چیزهای کم اهمیت از پا می‌افتیم. هر چه بیشتر زندگی کنیم، حافظه‌های بیشتری را در مغز خود می‌چپانیم، و جا دادن یک چیز خاص مشکلتر می‌شود. بنابراین آنهایی را که کمتر نیاز داریم، حافظه‌های رخدادی، اول از همه در پستوی مغز ذخیره می‌شوند. بعد از همه اینها، چه قدر اهمیت دارد (چه قدر به شما کمک می‌کند در این دنیا به حیات خود ادامه بدهید) که اسم آن رستوران را که شب قبل در آن شام خورده‌اید را به خاطر بیاورید؟ آنچه که مهم است، چه چیزی خوردن و چگونه خوردن است.

کاهش حافظه را یک امر طبیعی به حساب بیاورید. اغلب آزار دهنده می‌باشد اما در طرح بزرگ بقای داروین عملی و مطلوب می‌باشد. و طبیعی- و یک کلمه دوست داشتنی. از این رو در پی چاره و راه حل برای داشتن طول عمر مفید باشید، تا بتوانید در این دنیای پر هیاهو به زندگی خود ادامه بدهید.