| نظام آموزشی فعلی ژاپن که بعد از انقلاب میجی تاسیس شده است یکی از موفق ترین نظام های آموزشی در جهان هست. در ژاپن سعی می شود در مدارس علاوه بر علوم رایج، راه و رسم زندگی و کار نیز به دانش آموزن آموخته شود تا آن ها را برای زندگی در جامعه آماده شوند. tazeh.net: نظام آموزش و پرورش هر کشور در اصل تکمیل کننده ی وظیفه مهم خانواده در امر تعلیم و تربیت است. مدرسه بعد از خانه دومین مأمنی است که کودک خردسالی را در آغوش خود به فرد بالغی تبدیل می کند که همان آیند ساز کشوراست. در میان کشور های مختلف، ژاپن به عنوان یک کشور توسعه یافته نظلم آموزشی متفاوتی را تجربه می کند. تاریخ آموزش و پرورش ژاپن را می شود به دو دوره ی قبل و بعد از « انقلاب میجی» تقسیم كرد. این انقلاب 20 سال بعد ازاصلاحات امیركبیر در سال 1868 میلادی آغاز و ادامه پیدا كرد. تا قبل از این انقلاب 2 نوع مدرسه در ژاپن بود «مدارس هانكو» ویژه ی سامورایی‌ها و «مدارس تراكویا» مخصوص آدم های عادی. در سال 18771 یعنی 3 سال بعد از انقلاب میجی، آموزش وپرورش ژاپن تاسیس شد. در سال 1872 تقریباً 28 درصد از افراد لازم التعلیم به مدرسه ی ابتدایی می رفتند و یكصد هزار نفر در دبیرستان ثبت نام كرده بودند. در سال 1920 این میزان به یك میلیون و دویست هزار نفر افزایش پیدا كرد، در سال 1948 آموزش نابینایان اجباری شد، در سال 1986 بیش از 90 درصد كودكان ژاپنی به پیش‌دبستانی رفتند و 94 در صد دانش آموزان به مرحله ی دوم دبیرستان راه یافتند. 
یكی از برنامه‌های مدارس ژاپن اجرای برنامه های یادگیری در همه زندگی است. در حقیقت یادگیری در تمام عمر به اندازه آموزش و پرورش رسمی اهمیت دارد. شعار آنها این است: هر فرد در هرجا و هر زمان باید بیاموزد. ایجاد مراكز دانشگاهی مكاتبه‌ای، مدارس شبانه و دانشگاه سیما برای این منظور است.
ساعت حضور دانش آموزان در مدارس 48 ساعت در هفته است و ازساعت 8 صبح تا 4 عصر به صورت پیوسته ادامه دارد. دانش آموزان ابتدایی 22 ساعت و متوسطه 16 ساعت در كلاس درس سپری می‌كنند و بقیه با برنامه هایی مانند فعالیت های گروهی، جشن‌ها و نهار و استراحت سپری می شود.
- دانشآموزان مدارس ابتدایی ایران 24 ساعت و درمقاطع راهنمایی و متوسطه 36 ساعت به مدرسه می‌روند كه تقریباً تمام این ساعات در كلاس سپری می شود- هر سال تحصیلی 240 روزاست. – در ایران كمتر از 180 روز است– در مدارس ابتدایی به ایجاد محیطی شاداب، جذاب، دوستانه و با نشاط بیشتر از آموختن مسائل علمی تاكید شده است. معلمان عقیده دارند دانشآموزان این مقطع برای یادگیری علم به مدرسه نمی‌آیند بلكه هدف از مدرسه دیدار دوستان است. در مدارس ابتدایی به بازی، كاردستی، موسیقی وخانه داری (آشپزی، خیاطی و نظافت) توجه بسیار می‌شود. این گونه برنامه‌ها یك سوم اوقات دانشآموزان را به خود اختصاص می دهد. دانشآموزان مدارس ژاپن از همان كلاس اول ابتدایی در برنامه‌ای با عنوان "به سوی كار" به یادگیری و انجام حرفه هایی مانند زراعت و صنعت می‌پردازند. 
در ژاپن چهار شیوه ی ورود به دانشگاه وجود دارد: یكی از راه‌های ورود به دانشگاه از طریق آزمون‌های متمركز ملی است. البته همه دانشگاه‌ها، مقصود دانشگاه‌های خصوصی است، ملزم به برگزاری این آزمون نیستند. تا سال 2006 درواقع 744 دانشگاه در ژاپن وجود داشت، 87 دانشگاه ملی (دولتی)، 89 دانشگاه ریاستی / شهری و 568 دانشگاه هم خصوصی بودند و هر كس می خواست به دانشگاه ملی برود باید در كنكور متمركز شركت می کرد.
دانشگاه‌های خصوصی، بعضی‌شان آزمون اختصاصی خو د را نیز دارند و در باره ی نتیجه كار هم تصمیم می‌گیرند. برخی دانشگاه‌های خصوصی هم هستند كه از نتایج امتحان متمركز استفاده می‌كنند.
البته و به هر حال، داوطلبانی كه در آزمون متمركز شركت می‌كنند پس از به دست آوردن حداقل نمره قبولی و عبور از سیستم آزمون متمركز باید در امتحانات اختصاصی هر دانشگاه هم حاضر شوند. مقصود این است كه هر دانشگاه یك حداقل برای نمره قبولی در آزمون متمركز دارد و بعد از آن امتحان خاص خود را هم برگزار می‌کند.
راه دیگر ورود به دانشگاه، ارائه توصیه نامه از طرف دبیرستان‌هاست. هم دانش‌آموزانی كه نمره‌های بالایی در دبیرستان به دست آورده‌اند می‌توانند خود را برای پذیرفته شدن پیشنهاد بكنند و هم اینكه ممكن است دانشگاه‌های خصوصی از مدارس بخواهند كه دانشآموزان خوب خود را توصیه كنند.
یك شیوه دیگر هم اقدام از طریق اداره پذیرش است. البته این شیوه، كه اصلش آمریكایی است، الان خیلی مرسوم نیست و به صورت استثنایی انجام می‌شود. به طور معمول دانش‌آموز باید قابلیت ویژه‌ای داشته باشد تا از این طریق اقدام كند، برای مثال در درس، ورزش یا یك مهارت و هنر عالی باشد. ریشه این كار هم به جذب دانشآموزان نخبه برمی‌گردد و اینكه دانشگاه‌های خوب سعی می‌كنند دانشآموزان نخبه را جذب كنند، ولی تعداد چنین دانش‌آموزانی طبعا محدود است و بنابراین ممكن است از این طریق، اما به دلایل دیگری هم، دانشجو پذیرفته شود.
بنابراین با توجه به شیوه‌های مختلف انتخاب دانشجو و سطوح مختلف دانشگاه‌ها به لحاظ علمی و اعتبا، نمی‌توان به صورت كلی در باره ی تمام دانشگاه‌های ژاپن صحبت كرد و اینكه چنین یا چنان هستند، به همین ترتیب نمی‌توان به یك نحو هم در باره ی دانشجویان صحبت كرد. در واقع بستگی به این دارد كه شما می‌خواهید با كدام هدف مثلا موقعیت اجتماعی، یادگیری و شغل، به دانشگاه بروید.
 
درست برعکس سیستم آموزش و پرورش در ایران که از همان ابتدا به دانش آموز القا می شود که برای ادامه حیات اجتماعی باید در دانشگاه قبول شود و اینکه چه رشته ای و چه آینده ای برایش ترسیم می شود زیاد مهم نیست.
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران دو گونه مدرسه (مدارس دولتی و مدارس ملی) فعالیت داشتند. مدارس پولی که به آنها لقب ملی داده شده بود و خود نیز شامل مدارس اسلا می می شدند که به عنوان یکی از برنامه های مدرسه دانش آموزان را با مقدمات دروس مذهبی آشنا می ساختند و از نظر ظاهر نیز تفاوت هایی با سایر مدارس داشت، غالبا با ارائه ی فوق برنامه های خاص سعی در جلب نظر دانش آ موزان داشته و عمدتا برای آن دسته ازخانواده هایی دایر شده بود که از توانایی پرداخت هزینه های بیشتر جهت تحصیل فرزندان خود برخوردار بودند. تعداد مدارس ملی بسیار اندک بود و به لحاظ سطح آموزش با مدارس عادی یا دولتی تفاوتی نداشت. پس از پیروزی انقلاب بحث یکسان سازی مدارس طرح گردید و جهت جلوگیری از نظام طبقاتی در آموزش و پرورش، کلیه ی مدارس غیر دولتی بر مبنای تصمیم شورای انقلاب منحل و مسولیت برنامه ریزی آموزشی کشور و نظارت بر اجرای این گونه برنامه ها مستقلا به دولت واگذار گردید. این درحالی بود که چند سال پس از پیروزی انقلاب بحث مدارس خصوصی به دلایل زیر مطرح گردید:
۱) رشد جمعیت ومیزان نیاز متناسب با امکانات کثیر آموزشی برای افراد لازم التعلیم
۲) بروزمحدودیت های دولتی درتامین هزینه های آموزشی و پرورشی با شروع جنگ ایران و عراق
۳) مواجه با کسر بودجه ی آموزشی و پرورشی در مدارس کشور.
بنا به دلایل فوق باردیگر اجازه صدور مجوز جهت احداث مدارس خصوصی به مناطق آموزشی اعطا گردید. در خرداد سال ۱۳۶۷، قانون مدارس غیر انتفاعی که طی لایحه ای تسلیم مجلس شورای اسلامی شده بود، در قالب ۲۱ ماده و ۱۵ تبصره به تصویب رسیده و به این ترتیب، مدارس غیر دولتی، به از سر گیری فعالیت خود مبادرت نمودند. از این روی می توان مدارس کشور را در قالب ۳ گروه ذیل طبقه بندی نمود:
۱) مدارس دولتی
۲) مدارس نیمه دولتی
۳) مدارس غیردولتی.
درحال حاضر درکل کشور ۷۵ درصد مدارس، به مدارس دولتی، ۱۷ درصد به مدارس نمونه مردمی سابق و ۸ درصد به مدارس غیر انتفاعی اختصاص دارد.
خلاصه آنکه سیستم آموزش و پرورش در ایران با توجه به رشد روز افزون سیستم های آموزشی و پژوهشی در جهان متاسفانه نتوانسته به آن حد قابل قبول برسد. این مشکل هم به تقلید از سیستم های آموزش و پرورش کشورهایی برمی گردد که در طی سال ها فقط و فقط از آنها کپی برداری شده است، آن هم بدون توجه به نیاز دانش آموز ایرانی در مقایسه با دانش آموزان دیگر کشور ها.
ظرف غذاي جادويي بچه Universal Gyro Bowl ديگر نگران ريختن غذا توسط كودكانتان نباشيد با رنگ بندي متنوع و شاد براي تشويق كودكان به خوردن غذا با جعبه و بسته بندي اورجينال همراه با درب محافظ با اين ظرف كودكان خود را به غذا خوردن علاقه مند نماييد ظرف غذاي كودك به گونه اي طراحي شده است كه از ريزش غذاي درون ظرف جلوگيري مي كند چرخش 360 درجه اين ظرف باعث مي شود غذاي درون آن به هيچ وجه روي زمين نريزد به كودك شما در خوردن هر نوع غذا كمك مي كند براي تشويق كودك به غذا خوردن بهتر است غذاي دلخواه او را تهيه كرد و درون ظرف كودك بريزد قيمت : 11400تومان
قيمت : 9500 تومان با اين ظرف كودكان خود را به غذا خوردن علاقه مند نماييد و خوردن غذا را به عهده خودشان بگذاريد . ظرف غذاي كودك Universal Gyro Bowl به گونه اي طراحي شده است كه از ريزش غذاي درون ظرف جلوگيري مي كند. قيمت : 11400تومان
قيمت : 9500 تومان
چرخش ۳۶۰ درجه اين ظرف باعث مي شود غذاي درون آن به هيچ وجه روي زمين نريزد و به كودك شما در خوردن هر نوع غذا كمك كند . ظرف غذاي كودك با رنگ بندي متنوع و رنگارنگ كودكتان را علاقه مند به خوردن غذا مي نمايد براي تشويق كودك به غذا، خوردن بهتر است غذاي دلخواه او را تهيه كرد و درون ظرف كودك بريزيد و از اين ظرف براي تشويق به غذا خوردن استفاده شود . قيمت : 11400تومان
قيمت : 9500 تومان امروزه ديگر كمتر خانواده اي مي توان ديد كه بيشتر از سه بچه داشته باشد.خانواده ها با كاهش تعداد فرزندان سعي در رسيدگي هر چه بيشتر به فرزندان خود دارند.از تغذيه و آموزش گرفته تا تفريح.از اين رهگذر مشاغل زيادي به وجود آمده است كه سعي در كمك هر چه بيشتر به خانواده ها دارند.از لوازم بهداشتي گرفته تا مهد كودك ها و آموزشگاه هاي تخصصي كودكان.يكي از مشكلات اساسي مادران عدم درست غذاخوردن كودكان است.اين مشكل بخصوص براي سبزيجات بشتر خود را نشان ميدهد.در اين محصولات سعي كرده اند،غذا خوردن را تبديل به يك امر مفرح و شادي بخش براي كودكان بكنند | 
