1. مردان با تلاشى بسیار اندک، ميتوانند علاقه خود را به همسرشان نشان دهند.
در تمام زنها، علایق مشترکى وجود دارد که مهمترین آنها، توجه، محبت و قدردانى است.
توجه؛ براى چند دقیقه یا حتى چند لحظه، با تمام حواس، متوجه او باشید؛ حالش را بپرسید؛ شنونده او باشید و به چیز دیگرى توجه نکنید.
محبت؛ محبت، یعنى دوست داشتن و سخنان محبتآمیز.
قدردانى؛ قدردانى، یعنى در برابر او اذعان کنید که در خانه، زحمت مىکشد؛ پس تلاشهاى او را ارج بگذارید و از سلیقه و کوشش او تعریف، تمجید و تشکر کنید.
2. زن و مرد ، دید متفاوتى نسبت به زمان دارند.
این تفاوت نگاه، باعث بسیارى از سوءتفاهمها مىگردد؛ مانند دیرکردنها، فراموش کردن انجام کارى به موقع و مهم نشمردن رویدادهاى مهم؛ مثلاً زنها به خوبى مىدانند که آخرین بارى که به گردش رفتهاند، کى بوده است و سالروز تولدها و سالگرد ازدواج و سایر مناسبتهاى مهم، چه زمانى است. این توانایى که گاه مردها را حیرتزده مىکند، براى زنها، بسیار طبیعى و ذاتى است و در واقع، در ساختار زیستى آنها برنامهریزى شده است. بدن زن، از یک چرخه ماهانه تبعیت مىکند و عادت شمردن، از همان ابتداى بلوغ، در فعالیتها پدیدار مىگردد. بنابراین، اگر گاهى با همسرتان بر سر چنین مسائلى اختلاف نظر پیدا کردید، بهتر است بر نظر خود پافشارى نکنید و به زمانسنجى همسرتان بیشتر اعتماد کنید.
3. زنهاى تشنه محبت ، خصوصیاتى دارند که مردان باید به آنها توجه کنند.
آقایان محترم: سیراب کردن دل و جان همسرتان، یکى از مهمترین مهارتهاى شماست. زنان، رفتارهاى خاصى، هنگام احتیاج به محبت دارند؛ علائم تشنگى یک زن براى محبت، عبارتند از: تحریک پذیرى (حساس بودن) عصبى و زودرنج بودن، پرتوقع بودن، خستگى مزمن، کم اشتهایى یا پرخورى، افسردگى، مشغولیتهاى افراطى.
مردان باید بدانند که زنان احتمالاً به آنان نخواهند گفت چقدر از نظر عاطفى محتاج آنان هستند یا چقدر افسردهاند؛ بنابراین، دقت کنید که مبادا کمتر از آنچه مىدهند، دریافت کنند و اجازه ندهید چنان تشنه محبت شوند که سرانجام از لحاظ احساسى، نسبت به شما سرد شوند.
رسول خدا (ص) فرمود :
هر چه ایمان انسان کامل تر باشد به همسرش بیشتر اظهار محبت می نماید.1
4. رفتارتان را با شوهر خود، هنگام برگشتن از سر کار به منزل، بهبود دهید.
کارهایى که در این بهبودى رفتار مؤثرند، عبارتند از:
سلام و احوالپرسى همراه با خوشرویى، گرفتن کیف، کت و بستههاى خرید، دادن خبرهاى خوش، آماده کردن سریع غذا، پرسوجو از اوضاع کارى روز، صحبت کردن به مرد، گله و شکایت نکردن از حوادث و کارهاى آن روز و... .
5. هنگامى که رفتار مرد ناگهان تغییر ميکند، زن باید آرامش خود را حفظ کند.
مرد به شکل غریزى، براى این که به جنس مخالف نزدیک شود، از او فاصله مىگیرد وبااصطلاح به غار تنهایی می رود.اگر چنین فرصتى از طرف زن به مرد داده نشود، هرگز از میل شدید خود به جنس مخالف آگاه نمىشود. هنگامى که مرد از زن فاصله مىگیرد، پس از مدتى با میلى شدیدتر، به طرف زن برمىگردد و فاصلهاش از قبل کمتر مىشود. مردها پس از آن که نیازشان به عشق و صمیمت برآورده شد، ناگهان به یاد استقلال گذشته خود مىافتند و حس مىکنند که شدیداً به آن نیاز دارند. هنگامى که مرد از زن فاصله مىگیرد، زن دچار هراس شده، به دنبال اشتباه یا خطاى خود مىافتد. او متوجه نیست که مرد با این کار، مىخواهد نیاز به استقلال خود را تأمین کند؛ سپس ناگهان مرد با عشق و علاقه شدیدترى به سوى زن باز مىگردد و پیوسته در میان وابستگى عاطفى و استقلال در رفت و آمد است.
6. زنها در توانایى خود براى عشق ورزیدن به همسر خود، مثل موج، بالا و پایین مىروند.
زن، هنگام فرو کش کردن موج، با رفتارش نشان مىدهد که به شدت حساس و شکننده شده است و به عشق بیشترى نیاز دارد. نکته ضرورى، این است که در این مرحله، فرد متوجه نیازهاى او بشود و گرنه، امکان دارد که با توقعات بى جا، او را بیازارد. توقع مهربانى دائمى از زن، نامعقول است؛ همان طور که هوا همیشه آفتابى نیست. مرد، ناگهان گمان مىکند که تغییر روحیه زن، به خاطر رفتار اوست. هنگامى که زن شاد است، مرد خوشحالى زن را به حساب خودش مىگذارد و هنگامى که افسرده است، خود را مسئول مىداند. مردان باید توجه داشته باشند که در چنین زمانى، زن به محبت بیشترى نیاز دارد؛ ولى مردان نباید توقع داشته باشند که حال زن، به سرعت خوب شود؛ چون زن قبل از آن که بتواند بالا بیاید، کاملاً باید به عمق برود و وقتى زن از داخل چاهش بیرون مىآید، دوباره تبدیل به همان موجود مهربان و دوست داشتنى سابق مىشود.
7. تفاوتهاى خود را به تعریف و تمجید بدل سازید.
زن باید احساس کند که دوستش دارند و همان شخصیتى که دارد، مورد نیاز و پذیرش است و باید براى آن چه مىکند، مورد قدردانى واقع شود.
به او بگویید که کیست و شخصیتش همان چیزى است که شما با تمام قلبتان از آن ستایش و قدردانى مىکنید. این احساس را به او بدهید که براى شما اهمیت دارد و این که او به زندگىتان بهبهود بخشیده است و این که بدون او، شما نمىتوانستید مانند آن چه اکنون هستید، شاد و راضى باشید
